Rozdział 14

Rozdział dedykuję Natalii Wołowskiej i Ciemność zło ;D 

Ważna notka pod rozdziałem !

***
Obudziły mnie głośne krzyki dochodzące zza drzwi. Przetarłam oczy ręką i szybkim ruchem wstałam z łóżka.
Rozejrzałam się po pokoju w którym właśnie się znajdowałam. Zdecydowanie nie był to mój pokój a już na pewno nie Harry'ego. Na ścianach wisiały plakaty różnych drużyn piłkarskich. Niedaleko szafki z telewizorem stała rozłożysta palma a tuż za nią był balkon przyozdobiony białą, długą firanką. Krzyki dochodzące z dołu nawet na moment nie ustały. Wyszłam z pokoju schodząc cicho do kuchni tak aby nikt mnie nie usłyszał. Wychyliłam się zza ściany chcąc zobaczyć co dzieje się w pokoju obok. To co zobaczyłam przekroczyło wszystkie możliwe granice. Na środku kuchni stał Harry krzyczący na Niall'a. Widać było, że Harry strasznie się wkurzył, natomiast twarz Niall'a nie wyrażała żadnych emocji. Pośpiesznie weszłam do kuchni nie chcąc aby Harry mu coś zrobił. Harry widząc wystraszoną twarz Niall'a odwrócił się w moim kierunku.
-Katie...Nie powinno cię tu być. -powiedział spokojnym głosem Niall. Stałam w miejscu. Chciałam podejść do Harry'ego, ale moje nogi odmawiały posłuszeństwa.
-Kurwa! Chyba wyraził się jasno! -krzyknął Harry w moją stronę odwracając się na minutę po czym przeniósł wzrok na Niall'a.
-Nie krzycz na nią. -Niall podszedł do mnie następnie delikatnie mnie przytulając. Nie wiedziałam w tej chwili co się stało. Minęło parę minut gdy dotarła do mnie świadomość tego co przed chwilą powiedział Harry. Wyrwałam się z uścisku Niall'a zabierając po drodze moją kurtkę i biegnąc w stronę drzwi wyjściowych. Niestety dalszy bieg uniemożliwił mi Zayn który właśnie miał zamiar wejść do domu.
-Zatrzymaj ją! -krzyknął Niall biegnąc w naszą drogę. Ominęłam Zayn'a biegnąc w stronę bramy. Po chwili jednak poczułam silne szarpnięcie za moje ramię. Odwróciłam głowę w bok napotykając czekoladowe tęczówki. Zayn. Widząc moje łzy w oczach których z sekundy na sekundę przybywało -przyciągnął mnie do siebie zamykając w szczelnym uścisku.
-Nie płacz, Katie. -mam tego dosyć. Nie wiem co się dzieje. Nie wieżę, w to co się dzieje. Moje życie przez ostatni czas nabrało kolorów dzięki Harry'emu i reszcie chłopaków. To Harry pomógł mi przezwyciężyć strach. Ale teraz jest inaczej. Nie wiem co o tym myśleć. Mam wszystkiego dosyć. Być może jestem przewrażliwiona. Taa, pewnie tak. Jutro wszystko wróci do normy i znowu będę szczęśliwa. Prawda? Tylko się okłamuję.
Harry's POV:
Nie mogę uwierzyć w to co zrobiłem tamtej nocy. Wiem, że Katie może mi nigdy tego nie wybaczyć. Boję się. Wiem, że prędzej czy później się tego dowie. Albo powiem jej to ja, albo sama się dowie. Kochała mnie, ufała mi a ja wszystko spierdoliłem. Nie zasłużyłem na nią. Powinna być z kimś innym. Z kimś kto się nią zaopiekuje. Z kimś kto da jej to, czego ja jej dać nie mogę. Wiem ile w życiu przeszła. I nie chcę aby przechodziła to codziennie po tym jak jej to powiem. Kocham ją.

Moje przemyślenia przerwały otwierające się drzwi mojego pokoju. Po chwili do pomieszczenia wszedł Niall.
-Wiesz, że prędzej czy później będziesz musiał jej powiedzieć. -odezwał się mierząc mnie wrogim spojrzeniem.
-Nic nie muszę. -odpowiedziałem choć wiedziałem, że będę musiał.
-To ja jej powiem. -powiedział przysiadając się do mnie.
-Nie zrobisz tego.
-Zrobię. Ona jest moją przyjaciółką i nie mogę patrzeć na nią jak płacze przez takiego dupka jakim jesteś, Harry. -powiedział po czym wstał z kanapy i wyszedł głośno trzaskając drzwiami. Płakała? Płakała prze zemnie? Oczywiście Harry, że przez ciebie. Skrzywdziłeś ją.
Wyszedłem z pokoju kierując się do pokoju Niall'a. Wiedziałem, że tam będzie. I nie myliłem się. Siedziała skulona przytulając mocno Niall'a. Co on tu robi?!
-Katie, ja...-podniosła głowę spoglądając na mnie załzawionymi oczami.
-Co ty?! -podniosła lekko głos podnosząc się z łóżka.
-Ja..przepraszam. -nie mogłem jej tego powiedzieć. Przynajmniej nie teraz.
-W porządku. -odpowiedziała omijając mnie szerokim łukiem i wychodząc z pokoju.
-Nie dam rady Niall.
-Ty to zepsułeś to teraz to napraw.
Katie's POV:
-Kocham go, Niall. -powiedziałam cicho szlochając. Nie odpowiedział.
-Niall? -zapytałam upewniając się, że nadal mnie słucha.
-Tak? -odezwał się po krótkim czasie.
-Ty wiesz co się stało, prawda? -zadałam pytanie które od kilku dni nie dawało mi spokoju.
Tak jak myślałam -nie odpowiedział.
-Wiem Katie, ale nie mogę ci tego powiedzieć.
-Dlaczego? -wiedziałam, że coś się złego wydarzyło.
-To sprawa tylko i wyłącznie pomiędzy tobą, a Harry'm. -wyjaśnił.
Po chwili drzwi pokoju się otworzyły. Do pokoju wszedł Harry. Ugh.
-Katie, ja...-zaczął.
-Co ty?! -podniosłam się z łóżka chcąc wysłuchać tego co ma mi do powiedzenia.
-Ja..przepraszam. -przeprosił spuszczając głowę. To tylko tyle?! Świetnie.
-W porządku. -odpowiedziałam omijając go i wychodząc z pokoju Niall'a.
Zeszłam na dół i weszłam do kuchni w celu zaparzenia herbaty. Czy to wszystko musi być takie skomplikowane?!

3 KOMENTARZE=NASTĘPNY ROZDZIAŁ!
______________________________
Niespodzianka! Haha <3 Rozdział pojawił się wcześniej ze względu na to, że ostatnio rozdziały pojawiały się nieregularnie :) A przechodząc do szczegółów... Zapraszam na zakładkę "Pytania do bohaterów", gdzie dowiecie się więcej o uczuciach bohaterów. Jeżeli chcecie być informowani o nowych rozdziałach to zostawcie nick swojego Twittera pod tym postem ^^ Dziękuję za każdy komentarz pozostawiony po sobie <3 TO DUŻO DLA MNIE ZNACZY!!  Co uważacie o nowym wyglądzie bloga? Moim zdaniem idealnie pasuje ^^ Dziękuję Emily za wykonanie cudownego szablonu ! A powracając do rozdziału...Jak myślicie co takiego zrobił Hazza? Haha xd
Kocham i do następnego xx